Ecomare krijgt op het moment dagelijks tientallen telefonische meldingen van dode zeevogels binnen. Wie nu op Texel over het strand loopt, zal het ook niet ontgaan: er liggen opvallend veel kadavers van zeekoeten en alken in het zand. Dit is langs de hele Nederlandse kust het geval. Wat veroorzaakt de massale sterfte onder deze zeevogels?

Foto Jan Ubels (via Flickr)

Verhongerd

De vogels zijn allemaal broodmager en door verhongering omgekomen. Zeevogelonderzoeker Kees Camphuijsen van het NIOZ noemt het aandeel alken ten opzichte van de zeekoeten opvallend: 5 tegen 4. Normaal zijn alken veel later in het jaar, in de winter, in de zuidelijke Noordzee aanwezig. Massale strandingen van verhongerde zeevogels komen vaker voor, maar bij alken ligt het hoogtepunt hiervan normaal in januari/februari.

Euthanasie

Een enkele vogel wordt nog levend gevonden en naar de opvang gebracht. Helaas zijn deze vogels in de regel zoveel vermagerd, dat ze niet meer te helpen zijn. In zo’n geval is euthanasie de enige optie. Een nare taak voor de dierverzorgers van Ecomare.

Abnormaal

Vroeger was vervuiling met stookolie vaak de oorzaak van dit soort massale strandingen. Sinds ongeveer 2005 komen olievlekken in de Noordzee nog nauwelijks voor. Verhongering hangt samen met het aanbod aan vis. Kees Camphuijsen is niet verbaasd over het feit dat zeevogels verhongeren, maar wel dat het nu bij deze alkachtigen zo vroeg in de herfst gebeurt, bij rustig weer. Hij signaleert de laatste tijd vaker afwijkende verschijnselen in  de Noordzee  en wijt deze, elk geval deels, aan de abnormale temperaturen in zee.