Gisteren lag er een jonge grijze zeehond op het strand aan de noordkant van Texel die de gemoederen van de strandwandelaars flink bezighield.  Zij dachten dat het dier in nood was, maar dat was niet het geval.

Moeder weg, geen nood

Hoe zit het ook alweer? Jonge grijze zeehonden worden in de winter geboren met een lange vacht, waarmee ze niet goed kunnen zwemmen. Ze blijven de eerste weken van hun leven op het droge, waar ze door hun moeder gezoogd worden. De zoogtijd duurt slechts negentien dagen, daarna laat de moeder het jong alleen. De pup verliest dan zijn geboortevacht, valt af en krijgt langzaam honger. Uiteindelijk zet dat het dier aan om te gaan jagen. Dit kan echter wel een paar weken duren. Hij leert het vis vangen dus niet van zijn moeder.

Liever niet zwemmen

De zeehond die bij Kaap Noord op het strand lag, is al niet meer afhankelijk van moedermelk, maar nog niet helemaal verhaard. Waarschijnlijk is hij van de zandbank afgespoeld en op het strand terecht gekomen. Zo’n dier bobbert dan richting de duinen, omdat hij een droog plekje zoekt. In deze levensfase wil een jonge grijze zeehond nog niet zwemmen. Doordat het nu in de kerstvakantie gebeurde, waren er relatief veel mensen op het strand.

Blauw gemarkeerd

Niet alleen bij Kaap Noord lag een jonge grijze zeehond, ook elders op het Noordzeestrand lag er een. Uiteindelijk hebben de dierverzorgers besloten het dier van Kaap Noord op te halen, omdat hij teveel werd verstoord door mensen die erg dichtbij kwamen, zelfs met honden. Na een nacht in de opvang is hij bij de andere zeehond gelegd met een waarschuwingsbord erbij. Beide dieren zijn blauw gemerkt, zodat ze herkenbaar blijven als ze zich verplaatsen. Als mensen afstand houden en zorgen dat honden uit de buurt blijven, kunnen de dieren gewoon hun natuurlijke patroon volgen. Eenmaal volledig verhaard zullen ze vanzelf naar zee gaan.