Schatzoeken op het strand van Texel is nu wel heel kansrijk! Afgelopen zondag vond conservator Arthur Oosterbaan samen met bioloog Rob Dekker meer dan tien stukken barnsteen bij paal 12. Ze lagen op het strand tussen de verveende houtbrokjes, het zogenaamde ‘zwarte gruis’. De stukken verveend hout waren juist die dag opvallend groot. Mogelijk waren ze losgespoeld door de zandsuppleties die daar in de buurt werden uitgevoerd en was de barnsteen meegekomen.

Uit het Tertiair

Normaal is Texel geen geweldige plek om barnsteen te zoeken. De kans dat je barnsteen op het strand vindt is groter op de oostelijke Waddeneilanden. Nog betere vindplaatsen liggen langs de zuidelijke Oostzeekust. Barsteen is versteend hars uit het Tertiair, de periode voorafgaand aan de ijstijden. Het is altijd meer dan twee miljoen jaar oud. De bomen waar de hars uit afkomstig is, moeten ergens in Noord-Europa hebben gestaan. Met de rivier Eridanos, die in die tijd van Rusland naar het westen liep, is het in de Noordzee terechtgekomen. De verveende houtbrokjes waar het barnsteen tussen ligt, zijn veel jonger. Deze zijn hooguit enkele duizenden jaren oud. De houtstukken en het barnsteen spoelen samen aan, omdat ze ongeveer hetzelfde soortelijk gewicht hebben.

Testen op echtheid

Barnsteen heeft een zekere waarde, het wordt gebruikt voor sieraden. Het is meestal honingkleurig en helder doorschijnend. Soms is het donkerbruin of heldergeel. Heel soms zit er een insect ingesloten in het barnsteen. Om zeker te weten dat je met barnsteen te maken hebt en niet met een stuk plastic, kun je de ‘hete-naald-test’ doen. Verhit een naald die je met een tang vasthoudt boven een vlam en steek hem in het vermeende barnsteen. Is het barnsteen, dan komt de naald er niet doorheen en ontstaat er hoogstens wat rook. Is het plastic, dan smelt het en ruik je verbrand plastic.