Onze dieren waren al jaren gewend aan vaste voertijden. De zeehonden en bruinvissen werden twee keer per dag met een presentatie gevoerd. Maar sinds de corona-uitbraak is alles anders geworden. Niet alleen waren we weken dicht voor publiek, ook nu we open zijn geven we geen voerpresentaties. Dat zou namelijk tot te grote drukte rond de bassins leiden. Hoe reageren de dieren hierop?

Signalen

Toen we dicht gingen, deed de eerste tijd de omroepinstallatie het nog. Dus werd er vijf keer per dag een voerpresentatie omgeroepen. Dat was voor de dieren aanleiding om naar ons uit te gaan kijken. Dit is een voorbeeld van een Pavlov-reactie: de dieren associeerden het omroepen met eten. Als eten en een willekeurige andere gebeurtenis, zoals een geluid, altijd aan elkaar gekoppeld zijn, leggen dieren hier een link tussen. Toen we het geluidsysteem hadden uitgezet, merkten we dat de dieren op andere signalen gingen reageren, zoals op de voerkar en de meeuwen.

Geluk

We voeren de dieren natuurlijk nog steeds overdag, alleen niet op een vast moment en zonder presentatie. Met de presentatie deden we het altijd in ons eentje, waarbij we van de gewone, naar de grijze zeehonden gingen en eindigden bij de ringelrobben. Nu doen we het met twee of drie dierverzorgers tegelijk, omdat de bezoekers toch aan komen lopen als ze zien dat je vis gaat uitdelen. De zeehonden in de verschillende bassins krijgen nu op hetzelfde moment te eten. Zo zorgen we ervoor dat de mensen verspreid blijven over het hele buitenterrein en toch allemaal kunnen meekijken. Je kunt dus gewoon geluk hebben en toevallig toch zien hoe de dieren worden gevoerd.

Controleren

De bruinvissen voeren we regelmatig met zijn tweeën. We nemen dan allebei een bruinvis onder onze hoede en maken meteen van de gelegenheid gebruik om hun gezondheid te controleren. Daartoe vragen wij verschillende gedragingen van ze, zoals het aangeven van hun staartblad, het openen van de bek en het tonen van hun buik. Daar kunnen de bezoekers natuurlijk ook bij meekijken, als ze toevallig op dat moment op het buitenterrein zijn.

Wie kijkt naar wie

Toen we na twee maanden weer bezoekers mochten ontvangen, was ik erg benieuwd hoe de dieren zouden reageren. Aan de gewone en grijze zeehonden was niet veel te merken, maar de bruinvissen en ringelrobben lieten duidelijk blijken dat ze het leuk vonden om weer mensen te kunnen kijken. Zowel boven water als door de onderwaterramen werden de bezoekers gevolgd en bekeken. Leuk voor beide partijen, omdat er echt interactie ontstaat met de dieren.  Dat is een voordeel van het beperkte aantal mensen dat we nu ontvangen: als je nu komt hebben de dieren veel meer aandacht voor je!