Vorige week brachten we verdrietig nieuws naar buiten: we hadden onze bejaarde zeehond Jan laten inslapen. Jan had de indrukwekkende leeftijd van 36 jaar bereikt, dus het einde zat er ook wel aan te komen. Toch is zoiets voor ons als verzorgers een emotionele gebeurtenis. Wat ik heel bijzonder vond: dit bleken heel veel mensen te begrijpen. We kregen enorm veel meelevende berichten, ontzettend lief!

Blinde zeehond

Jan was een gewone zeehond, die zijn hele leven in onze vaste groep heeft gewoond. Toen hij in 1987 als pup op het strand van Texel werd gevonden, was hij namelijk helemaal blind. Een zeehond die blind is aan één oog kan zich nog prima redden in de natuur, maar volledige blindheid is toch wel een ander verhaal. Daarom is Jan niet teruggebracht naar zee, maar aan onze vaste groep toegevoegd.

Spetteren

Jan deed mij altijd een beetje aan Stevie Wonder denken. Zoals deze blinde artiest piano speelt terwijl hij zijn hoofd in zijn nek legt, kon Jan spetteren. Jan was over het algemeen heel rustig, maar hij wist ook dat wij sneller in actie komen als we nat dreigen te worden. Van die kennis maakte hij graag gebruik als hij vond dat hij te lang op een vis moest wachten. Dan gooide hij zijn kop achterover, zodat hij makkelijk met zijn voorflipper aan het wateroppervlak kwam en begon keihard op het water te slaan. Dan wil je wel opschieten!

Herkenbaar

Jan was onze oudste zeehond. Nu hij er niet meer is, zijn Rob en Rianne het oudst; zij zijn allebei in 1991 geboren. Uit de vele reacties op de sociale media op ons bericht over de dood van Jan, blijkt dat hij op veel mensen indruk heeft gemaakt. Zijn naam viel ook bijna altijd wel tijdens de voerpresentaties. Hij was bovendien goed herkenbaar door zijn blinde ogen. Onze zeehonden hebben allemaal een vaste plek tijdens het voeren. De plek van Jan is nu dus leeg. Bezoekers zullen dat niet zien, maar voor ons is het echt wel even wennen.

Overstap

Doordat ik per 1 oktober ben overgestapt naar de educatieve dienst van Ecomare, overleed Jan in mijn laatste week als dierverzorger. Gelukkig stond er ook een vrolijk afscheid tegenover, want die vrijdag brachten we vier opvangzeehonden terug naar zee. De zeehondenopvang is nu grotendeels leeg, alleen Job blijft nog even. En bij een volgend weblog van mijn hand staat er dus ‘educatief medewerker’ voor mijn naam!