Wie op 20 augustus 2017 op Texel was, heeft het vast gezien of geroken: op het strand bij Paal 17 spoelde een dode gewone vinvis aan. Een walvis van maar liefst 18 meter lang! Als zoiets gebeurt in je achtertuin, moet je als natuurmuseum snel beslissen: willen we het skelet hebben of gaat hij naar de destructie? Ecomare besloot de botten te bergen.

Schoongemaakt

In twee dagen tijd hebben we met een snijploeg zoveel mogelijk vlees verwijderd. De botten zijn daarna naar Friesland gegaan, waar preparateur Chris Walen ze heeft schoongemaakt. Vervolgens zaten we met de vraag waar en hoe we het skelet zouden kunnen tentoonstellen. Ik hoopte lange tijd op een extra verdieping op de Walviszaal, maar vanwege de corona-crisis hebben we daar nu zeker de eerstkomende jaren geen geld voor.

Waar past het?

Een tijdje geleden ben ik met mijn collega Arthur en een lint van 18 meter lang door het museum gegaan. Waar zou het skelet passen? We kwamen uit in het Zeeaquarium, tegen de achterwand. In het Zeeaquarium hangen aan het plafond allerlei skeletten en modellen van grote zeedieren, dus de vinvis past er niet alleen in lengte bij. We waren alleen nog wat huiverig voor het vochtige klimaat van de ruimte. Hoe zou een walvisskelet zich daarin houden?

Schimmel-test

Om te testen of de botten van de vinvis goed blijven in het Zeeaquarium, hebben we er een staartwervel en het schouderblad opgehangen. De komende maanden kijken we of ze niet gaan schimmelen. Het ziet er vooralsnog goed uit. Als dat zo blijft, hopen we dat in de loop van dit jaar, of begin volgend jaar, het hele skelet in het Zeeaquarium hangt. Ik weet zeker dat het een heel bijzondere ervaring wordt om eens onder het geraamte van één van de grootste walvissen van de wereld door te lopen!