De winter is eigenlijk de tijd van de grijze zeehonden. Dan worden de pups van deze soort namelijk geboren. Deze winter hebben we niet zoveel grijze zeehondenpups opgevangen. Toch zijn we er wel heel druk mee geweest. Dat kwam vooral door meldingen waar niets mee aan de hand bleek te zijn. Daarnaast kwamen er helaas aardig wat gewone zeehonden in de problemen.

Meldingen

Niet elke melding van een zeehond op het strand leidt tot daadwerkelijke opvang van dat dier. Soms is er namelijk niks met een dier aan de hand en ligt hij gewoon uit te rusten. Als we een telefoontje krijgen over een zeehond en er is reden tot zorg, dan gaan wij kijken. We beoordelen de toestand van het dier en de plek waar hij ligt. Als hij geen hulp nodig heeft, geven wij hem een kleurmarkering. Als er dan weer mensen over bellen, weten we dat we dit dier al in de gaten houden. Deze winter hebben we elf jonge zeehonden na beoordeling laten liggen.

Mee naar de opvang

Tussen december en nu hebben we negen pups meegenomen van het strand. Dit waren bijna allemaal dieren die sterk vermagerd waren. Eén pup was gezond en dik, maar hebben we toch een nachtje in de opvang gehad. Dit was een jong dat al was gespeend en dus geen moederzorg meer kreeg. Zo’n zeehond ligt dan nog dagenlang op het droge, gewoon te niksen. Hij wordt zo moddervet door de moeder achtergelaten, dat hij de eerste tijd geen aandrang heeft om te gaan jagen. Deze pup lag helaas op een heel onhandige plek, waar veel mensen en honden hem verstoorden. Na het nachtje in de opvang hebben we hem naar een rustiger plekje gebracht.

Longwormen

De gewone zeehonden die we deze winter hebben opgevangen, waren behoorlijk ziek. Ze redden het ook niet allemaal. Een deel was er bij binnenkomst zelfs zo slecht aan toe, dat de dierenarts besloot ze te euthanaseren. De dieren die we hopen te kunnen genezen krijgen medicijnen, warmte, rust en vette vis. De malaise van deze dieren wordt veroorzaakt door longwormen. Bij een verminderde weerstand komen de longen van een zeehond vol te zitten met de parasiet. Ademen gaat steeds moeilijker, het dier kan geen vis meer vangen en verzwakt steeds verder. Zo’n zeehond krijgt ook bijna altijd longontsteking door de longworminfectie.

Opknappen en uitzetten

Op dit moment zijn de meeste opvangzeehonden al door de eerste fase heen. Na binnenkomst worden ze eerst binnen, in de quarantaine verzorgd. Als het beter met ze gaat, verhuizen we de zeehonden naar buiten. De derde fase gaat in als ze alleen nog maar zwaarder hoeven te worden. Dan gaan ze naar een groepsbassin. De dieren die weer gezond en goed op gewicht zijn, brengen we terug naar zee. Van de 22 zeehonden die we nu in de opvang hebben, zijn er twaalf bijna aan toe om hun zelfstandige leven weer op te pakken. Als je ons ziet rijden met een aanhanger met transportkisten met zeehonden erin, zijn we op weg naar het wad om ze vrij te laten!