In de kerstvakantie hadden twee jonge grijze zeehonden een nogal onhandige plek gekozen om te verharen: op het strand waar het behoorlijk druk was. De dieren zochten een rustige plek op het droge maar dat werd niet door iedereen begrepen. Veel strandwandelaars dachten dat ze hulp nodig hadden.

Kort moederzorg

In de levensfase waarin de twee jonge zeehonden zaten hebben ze geen moederzorg meer, maar gaan ze nog niet te water. De zoogperiode van grijze zeehonden duurt slechts negentien dagen. Met het beëindigen van de zoogtijd stopt ook meteen alle moederzorg. Zeehonden leren het jagen en vis eten niet van hun moeder, ze kunnen het instinctief. Ze moeten wel eerst flink honger hebben om eraan te beginnen.

Eerst afvallen

Nadat een jonge grijze zeehond door zijn moeder alleen is gelaten, is hij er nog niet meteen aan toe om te gaan zwemmen en jagen. Het jong moet zijn geboortevacht nog kwijtraken en is zo moddervet, dat een hongerprikkel ontbreekt. Zo’n dier blijft nog geruime tijd op het droge liggen. Hij verhaart en valt af. Het kan wel een paar weken duren voor de honger hem teveel wordt en de jonge zeehond het water induikt om vis te gaan vangen!

Liever droog

In de kerstvakantie waaide het op een gegeven moment vrij hard. Waarschijnlijk zijn de jonge zeehonden toen van de zandplaat waarop ze lagen afgespoeld. Ze kunnen wel zwemmen met hun lange vacht, maar willen het liever niet. Zo’n dier verdrinkt dus niet als hij in het water terecht komt. Twee zeehonden kwamen op het Texelse strand weer aan land. In zo’n geval kruipen ze richting de duinen, voor beschutting en om te voorkomen dat ze bij de volgende vloed weer in het water terecht komen. Helaas waren er wandelaars op het strand die dit niet begrepen. Bij een van de twee zeehonden, die bij Kaap Noord was beland, leidde dit misverstand ertoe dat het dier weer te water ging. Vervolgens durfde hij er niet uit te komen, omdat er een kring van mensen op het strand stond.

Vermoeiend

Wij hadden de beide zeehonden al eerder bekeken en geconstateerd dat zij geen hulp nodig hadden. Maar nu kregen we een alarmerend telefoontje: de zeehond bij Kaap Noord zou dood in de branding liggen. Toen wij er aankwamen, werden we geconfronteerd met veel verontwaardiging. Maar wat was het geval? De zeehond was moe en in de branding in slaap gevallen! Het was allemaal goed bedoeld, maar de mensen hadden het dier veel beter met rust kunnen laten.

Verplaatst

Om meer commotie en onrust voor het dier te voorkomen, hebben we hem maar meegenomen naar Ecomare. Na een nacht in de opvang hebben we hem bij de andere zeehond op het strand gelegd met een waarschuwingsbord erbij. Beide dieren zijn blauw gemerkt, zodat ze herkenbaar blijven als ze zich verplaatsen. Gelukkig is er nu weer een rustige tijd aangebroken. Als de dieren volledig verhaard en hongerig zijn. zullen ze vanzelf de zee opzoeken.