Op het moment dat ik dit schrijf, hebben we drie jonge gewone zeehonden in de eerste twee fases van de opvang. Emma kwam met een redelijk gewicht van 18,3 kilo binnen, Sophie en Jack waren een stuk lichter. Allemaal hadden ze veel last van longwormen. Wie van deze drie Jack is, is eenvoudig te zien. Hij heeft een bijzondere pigmentafwijking.

Kinderziekte

Jack heeft een mooie, lichte vacht met duidelijke vlekken. Daarnaast heeft hij, vooral op zijn flippers en snuit, pigmentloze plekken. Dat geeft hem een bijzonder uiterlijk. Niet iets om je zorgen om te maken, trouwens. Jack, Emma en Sophie zijn alle drie gewone zeehonden die afgelopen zomer geboren zijn. Longwormen is een typische zeehonden-kinderziekte.

Parapox

Toen we Jack ophaalden, waren we bang dat hij behalve een longworminfectie ook besmet was met het parapoxvirus. Hij had namelijk wat bultjes op zijn flipper. Parapox is een besmettelijke ziekte waar zeehonden niet dood aan gaan, maar wel allemaal bultjes van krijgen. Als een zeehond hiermee besmet is, nemen we heel strenge hygiënemaatregelen om te voorkomen dat wij het virus met onze laarzen of kleding verspreiden. Gelukkig bleek het loos alarm en trokken de bultjes bij Jack snel weg.

Longwormen

Longwormpatiënten krijgen in de opvang altijd twee keer een ontwormingskuur. Bij de eerste gaan de wormen dood, maar kunnen er nog eieren in het lichaam van de zeehond achterblijven. Daarom geven we na 21 dagen een tweede kuur. Een zeehond met een flinke longworminfectie is vaak zó zwak, dat hij niet zelf eet. Ook de drie dieren die we nu verzorgen hebben we eerst moeten ‘stoppen’. Zo noemen we het voeren onder dwang. Bij Jack duurde het vier dagen tot hij zelf ging eten. Zelf eten is een goed teken: de zeehond begint zich beter te voelen. Toch kan een dier altijd nog een terugval krijgen. Wij kunnen de eerste weken nooit met zekerheid zeggen of een zeehond het gaat overleven.

Herstel

Longwormen tasten de longen aan. Beschadigingen in de longen zijn permanent. Het hangt er maar vanaf hoezeer de longen zijn aangetast of een dier succesvol kan herstellen. Voorheen ondersteunden we de zeehonden met een longworminfectie ook met antibiotica. Daar zijn we mee gestopt. Omdat het goed gaat met de zeehond in de natuur, willen we geen zwakke dieren in de populatie brengen. Jack, Sophie en Emma lijken sterk genoeg om deze uitdaging aan te gaan en zelf de ziekte te overwinnen.