Momenteel hebben we negen jonge gewone zeehonden in de opvang. Ze zijn allemaal eerst op het strand geobserveerd, zodat we er zeker van zijn dat hun moeder niet meer voor ze zorgde, terwijl ze dat nog wel nodig hadden. Hoe we dat weten? Door ze te markeren en te wegen op het strand!

Wel of geen probleem?

Met een jonge zeehond die alleen op het strand ligt, kunnen verschillende dingen aan de hand zijn:
1. De zeehond is meer dan 4 weken oud en zijn moeder heeft hem alleen gelaten. Hij moet zelf vis gaan vangen. Zeehonden zogen hun jong namelijk maar ongeveer een maand en laten hem daarna gewoon aan zijn lot over. Vis vangen kan hij uit instinct, dat leert hij niet van zijn moeder. Als het dier niet ziek of sterk vermagerd is, ligt hij gewoon te rusten.
2. De zeehond is jonger dan een maand en dus nog afhankelijk van moedermelk. Dan is zijn moeder misschien even zelf vis gaan vangen en komt ze weer terug óf de pup en de moeder zijn elkaar uit het oog verloren. Helaas is dit laatste vaak het gevolg van verstoring door mensen.

Wegen = weten

Als een pup nog afhankelijk is van moedermelk en zijn moeder kwijt is, redt hij het niet zelf. Om te controleren of de moeder nog wel voor het jong zorgt, wegen we hem op het strand. We geven hem met blauwe verf een markering, zodat we hem kunnen herkennen. De volgende dag kijken we of de pup nog op het strand ligt. Is dat het geval, dan wegen we hem opnieuw. Is hij afgevallen, dan heeft hij dus niet bij zijn moeder gedronken en nemen we hem mee naar de opvang.

Zalmpap

Een jonge zeehond die nog afhankelijk is van moedermelk, krijgt bij ons in de opvang vier keer per dag zalmpap. Dat is een vis in vloeibare vorm. Moddervet, net als zeehondenmelk. We geven het via een slang in hun maag. Na ongeveer een week beginnen we met hele vissen. Langzaam bouwen we de zalmpapvoedingen af en de voedingen met hele vissen op.

Samen in een verblijf

Op het moment hebben we de pups, op een na, twee aan twee gehuisvest. Dat is wel zo gezellig. Zeehonden zijn geen sociale dieren, maar de eerste maand van hun leven horen ze wel met hun moeder door te brengen. Dan is een soortgenoot in je verblijf een redelijke vervanger. Voorlopig worden ze nog binnen, in de quarantaine, verzorgd. Je kunt ze door de ramen bekijken. Het zal niet lang meer duren voor de eerste naar een buitenverblijf kunnen verhuizen!