Hij ziet er misschien een beetje sneu uit, maar dat is hij niet. Niet meer, moet ik eigenlijk zeggen. Want toen wij opvangzeehond Phocoena van het strand haalden, was hij wél zielig. Hij had een behoorlijk abces in zijn oogkas en was er beroerd aan toe. Zijn oog was tijdens een eerdere opvangperiode, als pup in Pieterburen, verwijderd. Ondanks dat hij maar één oog heeft, gaat hij toch terug naar zee.

Oog verwijderd

Phocoena is vorig jaar in de winter opgevangen geweest in Pieterburen, waar hij ook deze naam heeft gekregen. Hij was toen nog een pup. Hij had een probleem aan zijn oog dat niet te verhelpen was, waarop de dierenarts van Pieterburen heeft besloten zijn oog te verwijderen. Nadat hij was hersteld en sterk genoeg was om voor zichzelf te zorgen, is hij teruggebracht naar zee.

Terug naar zee

Eind maart kwam Phocoena bij ons in de opvang met een abces op de plek waar zijn oog had gezeten. Met antibiotica hebben we de ontsteking eronder gekregen en inmiddels zwemt hij in een groepsbassin. Hij blijft nog even om verder aan te sterken, als hij zwaar genoeg is brengen we hem weer naar zee. Hij kan namelijk best voor zichzelf zorgen met één oog. Dat heeft hij ook al bewezen tussen de twee opvangperiodes.

Gevoelige snorharen

Zeehonden zijn boven water bijziend, maar kunnen onder water goed zien. Toch kunnen ze hun ogen niet altijd gebruiken bij de jacht op vis. Als het water heel troebel is, heb je niet veel aan je ogen. Dat is geen probleem, want ze hebben heel gevoelige snorharen. Hiermee vangen ze de kleinste trillingen in het water op en kunnen ze voelen waar de vissen zijn. Zelfs een blinde zeehond kan op die manier aan vis komen. Maar volledige blindheid is toch wel zo’n serieuze handicap, dat wij een blinde zeehond niet uitzetten.

Blinde Betty

Betty, een van onze twee grijze zeehonden, was blind toen ze in de opvang kwam. Daarom is zij aan onze vaste groep toegevoegd. Er zwemmen wel meer slechtziende zeehonden in onze vaste groep, maar dat zijn in het algemeen oude dieren met staar. Betty is nog jong en is in haar eerste levensjaren blind geraakt. Aan Betty is goed te zien hoeveel levenslust een zeehond zonder zicht nog heeft. Betty is absoluut niet zielig en heeft het prima naar haar zin met soortgenoot Annie in het grote bassin!