Dit heb ik nog niet eerder gezien: een zeehond zonder staart. Nou werk ik nog niet zo lang bij Ecomare, dus echt gek is het niet als iets voor mij nieuw is, maar het bleek voor alle dierverzorgers de eerste keer dat ze dit zagen. Oud-dierverzorger Salko de Wolf wist te vertellen dat er één keer eerder een staartloze zeehond in de opvang is geweest. Lang geleden, dus het is wel echt een zeldzaam fenomeen.

Verwarrend

We haalden Kayla op 3 april van het strand. Het was op verschillende fronten een bijzonder geval. Behalve dat ze geen staart had, was ze ook behoorlijk zwaar. Ze woog 26 kilo, best veel voor een aangespoeld dier. Toch was ze mager; ze had helemaal geen vet op haar rug. Toen begonnen wij te vermoeden dat ze misschien een tweedejaars zeehond was. Wij krijgen normaal gesproken alleen zeehonden van minder dan een jaar oud in de opvang, dus dat is ons referentiekader. Voor een tweedejaars was ze wel licht.

Ziek

Kayla was duidelijk niet fit toen wij haar binnenkregen. Ze had diarree, was snotterig en had wormen. De dierenarts heeft haar antibiotica voorgeschreven. Daarnaast had ze een kale plek op haar kop. Dat kwam door het verharen wat zeehonden doen naarmate ze ouder worden. Inmiddels heeft ze weer mooie haren terug gekregen op haar kop. Gelukkig at ze vanaf het eerste moment zelf. We stoppen de medicijnen gewoon in de vis. Handig dat zeehonden zo’n haring in zijn geheel inslikken; ze merken niet eens dat er een pil tussen de kieuwen is verstopt. Dat is bij een kat of hond wel anders!

Terugval

Omdat Kayla al ruim anderhalf jaar oud moet zijn, zijn we sneller dan bij de andere opvangzeehonden de hoeveelheid haringen gaan verhogen. Dat ging in eerste instantie goed, maar opeens kreeg ze een terugval. Ze wilde niet meer eten en lag te rillen op het strandje. Dus hebben we de dierenarts maar weer gebeld. Kayla moest opnieuw aan de medicijnen. Daar is ze inmiddels vanaf en nu gaat ze gelukkig weer goed vooruit.

Afwijkend gedrag

Kayla is wel een beetje een aparte zeehond. Toen ze net bij ons was, bleef ze bij voorkeur liggen slapen op de kant. We moesten haar echt het water in duwen om te gaan eten. Nu het beter met haar gaat, ligt ze juist heel veel in het water. Erg actief lijkt ze niet, maar ze heeft ook maar een klein badje tot haar beschikking. We gaan ervan uit dat ze zich straks weer zelf zal kunnen redden. Dat heeft ze tenslotte al meer dan anderhalf jaar gedaan. Het feit dat ze geen staart heeft, hoeft geen belemmering voor haar te zijn. Maar het valt de meeste mensen wel meteen op; het is toch een gek gezicht.

Nieuws uit de opvang

We hebben nog twee zeehonden in de opvang.