Onze opvang ligt behoorlijk vol met jonge gewone zeehonden Inmiddels weten we wat voor soort problemen een pasgeboren zeehond kunnen treffen in zijn eerste levensmaanden. Dat gaat van het gescheiden raken van de moeder via ontstoken verwondingen aan de bek en verzwakking door gebrek aan eten tot longworminfecties. Wij krijgen ze allemaal in de opvang, en ook in deze volgorde! Na negen verweesde pups hebben we dan ook recent een jonge zeehond met een dikke bek binnengekregen.

Voor zichzelf zorgen

Het ‘dikke bek-probleem’ zien we bij de gewone zeehond vooral tussen half augustus en half september. Dat is de periode dat de jongen van deze soort gespeend zijn en voor zichzelf moeten zorgen. En dat gaat soms met vallen en opstaan! Zeehonden leren het visvangen niet van hun moeder, dat kunnen ze instinctief. Alleen: het is wel handig om te weten welke vis je moet vangen. En bij dat leerproces komen ze soms in de problemen.

Niet elke vis is lekker

In de zee zwemmen allerlei soorten vissen. Kijk maar eens in onze zeeaquaria, het is een enorme variëteit. Uit onderzoek is bekend dat gewone zeehonden vooral platvissen (schol en bot) eten. Maar een jonge zeehond kan in zijn onnozelheid ook een kleine pieterman te grazen nemen. Pietermannen hebben giftige stekels, dus dat doe je als zeehond maar 1 keer fout. Het resulteert in een heftige reactie in de vorm van een sterk verdikte bek. Het voordeel is, dat dit ook weer snel wegtrekt. Na een halve dag is het leed geleden.

Ontstoken wonden

Er zijn meer vissen met stekels al zijn die dan niet giftig. Denk bijvoorbeeld aan horsmakreel, zeedonderpad of zeebaars. Als een zeehond zich met zo’n stekel verwondt in zijn bek, kan dit behoorlijk gaan ontsteken. Dan krijgt hij een ‘dikke bek’. De ontsteking veroorzaakt een verdikking en het dier heeft er pijn aan. Ook bijtwonden van geruzie met soortgenoten kunnen gaan ontsteken. Dat was waardoor Bijou in de opvang belandde met een dikke bek.

Opvangzeehond Bijou

Bijou lag half juli op het strand bij paal 9. Het is een jong vrouwtje. Toen ze in de opvang kwam, woog ze 12,2 kilo. Ze had geen moederzorg meer nodig en wist al hoe ze vis moest eten. Dat scheelt altijd een hoop werk, als een opvangzeehond meteen zelf eet! Bijou had aan de rechterkant een opgezette bek en een wond en een snee aan haar achterflippers. We denken daardoor dat ze in gevecht is geweest met een andere zeehond. Bijou heeft de ontsteking, dankzij rust en goede voeding, zelf overwonnen en kan over een maand of twee terug naar zee.