De adrenaline gierde door mijn lijf toen we terug waren in de haven! Op 3 oktober heb ik meegewerkt aan een reddingsactie van een zeehond in het wild. En niet zomaar een zeehond: een volwassen grijze man. Een enorm dier, dat al weken met een net om zich heen moest zien te overleven. Het was een heel bijzondere ervaring; geweldig om mee te maken en super dat het is gelukt!

Eerste melding

Op 22 september werd de zeehond voor het eerst gezien. Een groepje kitesurfers zag hem liggen op de Razende Bol, de zandplaat tussen Texel en Den Helder, helemaal verstrikt in een net. Ze zijn eropaf gegaan; heel gevaarlijk eigenlijk. Uiteindelijk hebben ze een deel los kunnen snijden, maar hij ontsnapte toen het net nog vast zat om zijn nek.

Gevolgd

Omdat de zeehond weer te water was gegaan, had het voor ons op dat moment geen zin om in een boot te springen. We hebben wel verschillende instanties op de hoogte gebracht, zodat allerlei mensen vanaf dat moment naar hem uitkeken. Op zaterdag 28 september zijn twee dierverzorgers met de Phoca (het inspectieschip van het ministerie van EZ) naar de Razende Bol gevaren om te kijken of ze hem konden vinden, maar dat had geen resultaat.

Gezien

Op 3 oktober kwam het bericht van Het Sop, een Texels schip, dat het dier aan de oostkant van de Razende Bol lag. Gelukkig is dat deel van de zandplaat toegankelijk, zodat we meteen actie konden ondernemen. De kustwacht regelde de KNRM en om 17.45 konden we inschepen op de haven van Oudeschild. We dat waren Lisanne, Mariëtte en ik. In een wetsuit en met een klapnet, een pikhaak en een mes klommen we aan boord van de Cornelis Dito.

Snelle boot

Het varen met de KNRM-boot vond ik echt fantastisch. En het echte avontuur moest nog beginnen! Bij de Razende Bol moesten we eerst een stuk door het water waden. Gelukkig reageerden de zeehonden niet op ons, zodat we zonder verstoring het land op konden. Vervolgens hebben we onze strategie bepaald, die goed uitpakte.

Net is weggesneden, klaar om vrij te laten (copyright KNRM)

Goed gecoördineerd

Mariëtte rende met de pikhaak op de zeehond af, sloeg de haak in het net dat hij met zich meesleepte, terwijl Lisanne eraan kwam rennen met het klapnet. Meteen doken Lisanne en ik op zijn rug, terwijl Bram Fey van de KNRM een stok op zijn nek legde. Mariette en Bram hielden zijn kop laag met de stok en met zijn allen lukte het ons het dier te fixeren. Toen konden we het net los snijden. Dat was nog een behoorlijke klus, want het was erg dik touw. Daarna telden we af en op de drie lieten we allemaal tegelijk los. Net eraf, zeehond weg. Waarschijnlijk met net zoveel adrenaline in zijn lijf als wij. Het is geweldig dat de reddingsactie is gelukt, de dag erna liepen we nog te stralen!