Wat is de meest gehoorde reactie als mensen een jonge zeehond in onze opvang zien? “Ahhh, schattig!” Uit ervaring weet ik dat als ergens de uitdrukking ‘schijn bedriegt’ op van toepassing is, dit voor zeehonden geldt. We zeggen altijd dat het de grootste roofdieren van Nederland zijn, maar de aansprekende ronde ogen van zeehonden vertellen een heel ander verhaal. Zeehonden zijn echt geen lieverdjes! De kleine Silver is wat dit betreft bepaald geen uitzondering.

Zalmpap

We zorgen sinds half december voor de jonge grijze zeehond Silver. Toen hij binnenkwam was hij nog maar pas geboren en uitgeput door de storm. Dat is de enige dag dat wij hem rustig hebben gezien! Eenmaal uitgeslapen, ontpopte hij zich tot een kleine vechtersbaas. Omdat hij nog afhankelijk was van moedermelk, kreeg hij van ons zalmpap via een slang in zijn maag. Zalmpap is een goed vervanger van moedermelk.

Tegenwerken

Bij de gewone zeehonden hebben wij de ervaring dat ze vrij snel doorhebben dat de slang een warme, gevulde buik tot gevolg heeft. Silver niet, die bleef tot het laatst vechten tegen de sondevoeding. Na acht dagen enkel zalmpap zijn we hem langzaam gaan overwennen op haringen, maar ook dit ging bij hem niet zonder strijd.

Hele haringen

Inmiddels moet Silver drie keer per dag een flink aantal haringen eten en is hij al volledig van de zalmpap af. De eerste week boden we hem steeds vis aan in het water, maar meer dan alleen een beetje erop kauwen deed hij helaas nog niet. Omdat hij maar 16 kilo woog, had hij wel eten nodig. Daarom voerden wij hem uit de hand. Dat klinkt gezelliger dan het was, want het was elke keer een behoorlijk gevecht. Silver probeerde namelijk op allerlei manieren te voorkomen dat hij gevoerd werd.

Niet zelf eten

Omdat Silver nog niet zelf wou eten, moesten we hem dus dwangvoeren. Dat deden we door eerst een vangnet over hem heen te gooien. Een van ons ging dan boven op de zeehond zitten. Die dierverzorger moest hem dan zo goed mogelijk fixeren met zijn knieën. Omdat deze zeehond veel draaide, pakte een andere dierverzorger zijn voorflippers vast. Met een stevig stuk tuinslang om zijn vinger, probeerde degene die boven op hem zat dan zijn kaken van elkaar te krijgen. Vervolgens stopten we de haringen achter in zijn keel.

Overlever

Je zult begrijpen dat wij heel opgelucht zijn dat Silver inmiddels zelf eet. Dat scheelt heel veel stress en energie voor zowel de dierverzorgers als de zeehond. De strijd die we moesten voeren illustreert wel de wilskracht van de zeehond, typerend voor vooral grijze zeehonden. Grijze zeehonden zijn echte overlevers, meer nog dan gewone. Ik vind het strijdbare karakter van grijze zeehonden geweldig, maar in dit geval was het wel enorm onhandig. Silver is een zeehond die ons nog lang bij zal blijven!