Een volwassen grijze zeehond op het strand; oei! Wij krabden ons wel even achter de oren toen die melding binnenkwam. Grijze zeehonden zijn groter dan gewone en een volwassen dier is echt heel zwaar. Mannetjes kunnen tot wel 350 kilo wegen, vrouwtjes zijn wat lichter. Maar ja, deze was volgens de vinder heel mager en had echt hulp nodig. Dus gingen Mariëtte en ik er toch op af, met een extra grote plastic bak. Maar zien of we het dier erin zouden krijgen.

Heftige actie

De zeehond was inderdaad broodmager. Ze lag voor pampus op het zand en zou het zonder hulp zeker niet lang meer maken. Maar toen wij met de bak aan kwamen, richtte ze toch haar kop op en begon agressief te grommen. Hoe ellendig ze zich ook moet hebben gevoeld, deze bedreiging moest worden afgeweerd. Mariëtte en ik hebben de bak in een snelle beweging over haar heen gezet. Daarna legden we het deksel op de grond ernaast en trokken we de bak langzaam over het deksel. Zo dwongen we de zeehond om op het deksel te schuiven en konden we het geheel daarna omkeren.

Vederlicht zwaargewicht

Toen de zeehond eenmaal in de bak zat, moest ze nog wel even de auto in worden getild. Zelfs een magere volwassen zeehond is nog behoorlijk zwaar! Bij Ecomare bleek ze 83 kilo te wegen. Echt veel te weinig. We hebben haar in een opvangbassin geplaatst en de dierenarts gewaarschuwd.

Nog een kans

De dierenarts kon geen aanwijsbare oorzaak voor haar situatie vinden. Ze twijfelde wel erg aan de overlevingskansen voor dit dier. De mogelijkheid haar te laten inslapen is dan ook serieus overwogen. Maar wij wilden haar toch een kans geven en de dierenarts ging daarmee akkoord. Omdat het onmogelijk is een dier van dit formaat te dwangvoederen, was wel meteen duidelijk dat het alleen zou lukken als ze zelf zou eten. Dat werd nog spannend.

Afgeschermd

Onze collega’s van de Technische Dienst hebben grote schotten geplaatst rond het bassin om de zeehond zoveel mogelijk rust te gunnen en te voorkomen dat ze eruit zou klimmen. Maar eten, ho maar. De zeehond, die we inmiddels Skinny hadden genoemd, lag er de hele dag ontzettend zielig bij en taalde niet naar de haringen. We begonnen het somber in te zien.

Overleden

De dag erna is Skinny overleden. Wij hebben niet vaak sterfgevallen onder de opvangzeehonden. Maar soms is een dier gewoon al te ver heen, te ziek en te zwak, om nog op te knappen. Dat was bij Skinny duidelijk het geval. Achteraf was het misschien beter geweest als we haar bij aankomst direct uit haar lijden hadden verlost. Maar we hebben nou eenmaal geen glazen bol en we wilden haar gewoon nog een kans geven. Helaas heeft het niet zo uitgepakt als we hadden gehoopt.

Nieuws uit de opvang

In de zeehondenopvang hebben we acht heel jonge dieren en drie van een jaar oud. In de Vogelopvang zorgen we voor verschillende dieren, waaronder een papegaaiduiker.