Even voorstellen: ik ben Hans Galjaard en ik werk sinds de winter van 1985-86 een ochtend per week bij de huishoudelijke dienst van Ecomare. Drieëndertig jaar; alleen mijn collega Ria werkt langer bij Ecomare dan ik! Het leukste aan Ecomare vind ik de collega’s. Ik heb het er altijd erg naar mijn zin. Elke woensdagochtend maak ik schoon in het museum en bij de kantoren. Ik leeg bijvoorbeeld alle prullenbakken.

Lekker fietsen

Ik ga altijd op de fiets naar Ecomare. Jarenlang had ik een fiets zonder ondersteuning. Zoals mijn collega en vroegere baas Kees Kuip zei, was ik beresterk en had best de gang erin. Toen Kees nog bij Ecomare werkte, fietsten we vaak samen. Tegenwoordig heb ik een elektrische driewieler. Toch wel makkelijk hoor!

Hoe ben ik bij Ecomare gekomen

Ik ben nu 57 jaar oud. In 1980 kwam ik naar Texel en sinds die tijd woon ik in het Maartenhuis, een antroposofische woon- en werkgemeenschap. Ik ben zelfs een van de eerste bewoners van het Maartenhuis. Toen ik daar net kwam wonen, ging ik werken bij De Vlier, de biologische winkel in Den Burg. Na een paar jaar werd de winkel verkocht en ben ik gestopt. Tijdens een bezoek aan Ecomare met medebewoners dacht ik: “Hier wil ik ook werken!” Gelukkig kon dat geregeld worden. Het Maartenhuis ligt op de Ruijslaan, net als Ecomare, dus lekker dichtbij.

Eerste klus

Toen ik begon bij Ecomare was het restaurant net gerenoveerd. Alle meubels stonden elders. Samen met Kees hebben we ze allemaal weer op hun plek gezet. Wat is dat lang geleden, zeg! Inmiddels is het gebouw helemaal verbouwd. Er is weinig over van het oude Ecomare.

Gezelligheid

Ik kan heel erg lachen met mijn collega’s. En ze verwennen me ook. Voordat ik naar huis ga lunch ik samen met ze in het restaurant. Dan krijg ik altijd een heerlijk broodje worst of gehaktbal. Vaste prik!

De wereld is soms heel klein. Ik heb bijvoorbeeld al ruim 15 jaar een pony. Het is een geweldige hobby en ik besteed er veel tijd aan. Wat heel grappig is, mijn voormalige hoefsmid Mariette Smit is sinds 9 jaar mijn collega bij Ecomare!

Komen en gaan

Ik ben dus in 1985 bij Ecomare begonnen. Gerrit de Haan was overleden en de nieuwe directeur Jan Kuiper moest nog komen. Inmiddels zijn heel wat fijne collega’s vertrokken. Ik ben bij bijna alle afscheidsfeestjes geweest en dan mag ik ook een woordje zeggen. Dan begin ik meestal met: “ik heb mensen zien komen en mensen zien gaan..” Inmiddels weet iedereen welk cadeau ik altijd geef: een houten sleutelhanger van een zeehond. Deze maak ik op mijn andere werkplek: in de houtwerkplaats van het Maartenhuis.