Onlangs is gewone zeehond Boris samen met twee andere gewone en één grijze zeehond terug naar zee gebracht. Ze waren weer hersteld van hun problemen en goed op gewicht; aan alle voorwaarden om te kunnen overleven in het wild was voldaan. Mijn collega’s en ik plannen zo’n dag waarop we zeehonden terugbrengen naar zee altijd heel precies in. Het vergt namelijk wel wat voorbereiding voor we de dieren op het strand hebben!

De zeehonden worden in een droog bassin gevangen

Vangen

Boris zwom met een aantal andere gewone zeehonden in het bassin met de glazen wand. Om ze te kunnen vangen, laten we altijd het bassin leeglopen. Het vangen gebeurt met kunststof kisten met deksel. Boris was een van de eersten. Als je weet dat Boris ruim boven de 30 kilo was en de bak zeker 10 kilo weegt, dan snap je dat het geheel behoorlijk zwaar is. Denk ook niet dat de zeehonden graag gevangen willen worden. Ze bobberen alle kanten op. Soms laten ze hun tanden zien, dus we moeten altijd voorzichtig zijn.

Zeehond Boris ligt klaar voor vervoer naar zee

Een ander ‘gevaar’ voor ons is uitglijden, want de bodem is door nattigheid en algengroei spekglad! We regelen het zo dat andere collega’s de kisten aannemen, zodat we niet met elke zeehond uit het bassin hoeven te klimmen. In de bakken gaan de dieren op een karretje naar de weegschaal.

Wegen

Vanaf hun komst wegen we de zeehonden elke week zodat we hun herstel bij kunnen houden. We wisten zeker dat Boris en de andere drie zeehonden het vereiste gewicht van minimaal 30 kilo hadden bereikt, maar toch wegen we ze altijd nog een laatste keer voordat ze weggaan. Boris zomaar los op de weegschaal zetten kan natuurlijk niet; het wegen gaat met bak en al. Boris bleek 34 kilo te zijn. Perfect! Na het wegen hebben we Boris overgeplaatst in een ruime transportkist met zijn naam erop. Zo weet degene die de kist op het strand mag openmaken, welk dier erin zit. Hetzelfde hebben we gedaan met de andere drie zeehonden.

Doorwerken

Het is natuurlijk niet prettig om opgesloten te liggen in een transportkist. Daarom proberen we de tijd dat de dieren moeten wachten op het daadwerkelijke transport te beperken. Dat betekent dat het vangen en wegen niet te lang van tevoren moet plaatsvinden. Voor ons is het wel een beetje aanpoten. Wanneer het bijna tijd is om te vertrekken zetten we de transportkisten op een aanhangwagen.