Justin is gevonden bij Paal 12 door Justin Segerink. Deze Texelaar houdt ook van zingen en heeft zelfs een bandje; zou het toeval zijn? Ik hoop niet dat hij denkt auditie te kunnen doen! Vaak worden zeehonden dicht bij de waterlijn gevonden, maar Justin lag verscholen achter duinen. Segerink stuitte toevallig op hem. Justin was geen huiler meer; ik schatte hem een week of 5 á 6 oud. Met z’n 15,6 kilogram woog hij alleen niet veel meer dan een huiler. Dus kreeg Justin eerst een (vis)papje en daarna een visje. Inmiddels eet hij zelfstandig maar is nog niet zwaar genoeg om terug naar zee te gaan. Dan moet hij tegen de 30 kilogram wegen en dat zal nog enkele weken duren.

Geluiden en zeehonden

Hele jonge zeehonden worden huilers genoemd omdat ze een huilend geluid maken. In het wild kan een moeder haar jong zo gemakkelijk herkennen. Maar zodra de jonge zeehonden zichzelf moeten redden, hoor je ze meestal niet meer. Ja, onze zeehond Rob is bekend om zijn gebrul, maar dat is hem aangeleerd. In de paartijd kunnen grijze zeehonden wel wat lawaaierig zijn, maar gewone zeehonden zul je niet horen. Misschien komt dat door waar ze paren. Gewone zeehonden doen dat in het water, terwijl grijze zeehonden paren aan land.

Indruk maken?

Ondanks dat hij toch echt geen huiler meer is, blijft Justin zijn eigenaardige geluid maken. Ik kan me wel voorstellen dat bezoekers erg voor hem vallen. Hij heeft niet alleen die prachtige grote donkere ogen. Hij kijkt je ook nog aan en neuriet speciaal voor jou. Of zo lijkt het, tenminste. Als opvangzeehond mag hij ook geadopteerd worden. Misschien probeert hij indruk te maken op een speciale bezoeker. Diegene die hem adopteert krijgt in ieder geval wel een bijzondere zeehond. Hij zit al in mijn geheugen gegrift!

Nieuws uit de opvang

Er zijn alweer 6 jonge grijze zeehonden uitgezet. Zeven zeehonden zijn nog in de opvang waarvan 2 in quarantaine.