Ecomare is een bijzondere werkplek, ook als je er alleen komt schoonmaken. De schoonmakers die na sluitingstijd de vloer van het restaurant dweilen, kijken soms recht in de ogen van een zeehond die door de glazen deur naar ze ligt te kijken! Als de bezoekers weg zijn, hebben onze gewone zeehonden het buitenterrein voor zichzelf. Ze klimmen uit hun bassin en bobberen dus zelfs tot het restaurant. Een enkeling doet het ook overdag, tot hilariteit van de bezoekers.

Begluurd worden

De schoonmakers die ’s avonds de vloer van het restaurant doen, zijn er inmiddels wel aan gewend. Maar de eerste keer dat ze zagen dat er een zeehond door de glazen wand hun werk bekeek, vonden ze het heel bijzonder. Dat is het ook: ze krijgen een inkijkje in het geheime leven van onze zeehonden. Overdag zwemmen ze rustig door hun bassin, na sluitingstijd klimmen ze op de kant en bobberen ze over het terras. Via de webcam kan iedereen thuis er een beetje van meegenieten, maar het is toch wel anders als je het ter plekke meemaakt.

Overdag aan de wandel

Soms hebben bezoekers geluk en gaat een van de zeehonden overdag het bassin uit. Dat is natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling, maar de mensen vinden het wel geweldig als het gebeurt. De jonge zeehond Antonius heeft er een handje van om dit te doen. Als wij de opvangzeehonden voeren, komt hij soms verwachtingsvol naar ons toe, in de hoop op een extra vis. Die krijgt hij niet, want dan zouden we dit gedrag belonen. Maar hij geeft niet gauw op en probeert het toch af en toe. Dan is het klik, klik, klik van alle fototoestellen of telefoons om het vast te leggen. Wanneer maak je als bezoeker zoiets mee?!

Verharen op de kant

Dat een zeehond overdag op de rand van het bassin gaat liggen, gebeurt vaker. Vooral als het mooi weer is en met name in de verhaartijd. Ze vinden het dan fijn om droog te liggen en de rand is blijkbaar hun favoriete plek. Wij zijn altijd bang dat mensen aan ze gaan zitten en dat ze dan bijten. Waarschuwingsbordjes helpen niet altijd, daarom plaatsen we wel eens linten. Gelukkig is er nog nooit iemand gebeten, maar daar willen we natuurlijk niet op wachten.

Duinwandeling

Wij hebben een aantal jaar geleden zelfs een zeehond gehad die het Duinpark inhobbelde na sluitingstijd. Dat was zeehond Danny, die regelmatig zijn omgeving ging verkennen. De ene keer vonden we hem terug achter het restaurant, een andere keer in het weiland bij Ecomare. Hoe grappig het ook lijkt, het was echt niet de bedoeling. Het kostte ons veel tijd om hem terug te vinden en weer in het bassin te krijgen. Helaas is Danny inmiddels overleden en sinds die tijd is er gelukkig geen zeehond die zo ver aan de wandel gaat.