Zeehonden zien er aantrekkelijk uit met hun grote donkere ogen, maar het zijn roofdieren en bepaald niet lief. Wel is het ene dier makkelijker om voor te zorgen dan het andere. Ik vind het grappig om de verschillende karakters te zien, elke keer weer. Voor deze weblog heb ik zes dieren uit de opvang gekozen om meer over te vertellen.

Nieuwsgierige Leo kijkt over het muurtje

Lana en Mats

De gewone zeehonden Lana en Mats zijn enkele dagen na elkaar binnengekomen in de eerste week van april. Ze lagen allebei bij Paal 25 op het Texelse strand. Beide dieren kennen onze gewoontes heel goed. Ze weten dat ze geen eten krijgen als ze op het droge deel van hun verblijf liggen. Zo gauw ze een blauwe dierverzorgers-jas dichterbij zien komen, duiken ze het water in!

Een moe monster

Monster wordt nu nog in de quarantaine verzorgd, maar ik denk dat we hem binnenkort naar buiten verhuizen. Monster is afgelopen winter geboren. Hij woog bij binnenkomst 22,6 kg. Dat is aan de lichte kant, maar Monster was meer vermoeid dan ondervoed. Wel vonden we longwormen in zijn verblijf. Deze zeehondenkinderziekte komt vooral bij gewone zeehonden voor. Omdat Monster een grijze zeehond is, was het een beetje uitzonderlijk dat hij een longworminfectie had. Monster heet niet voor niets zo: hij heeft een heel pittig karakter!

Verzwakt door de storm

Leo kunnen we binnenkort weer vrijlaten in zee. Tot dan zwemt hij in een groepsbassin: de laatste fase van opvang. Hij vindt het leuk om over het muurtje heen te kijken naar de andere kant. Leo is een ‘stormslachtoffer’. Hij woog meer dan 27 kg toen hij aanspoelde, maar was door zware storm oververmoeid geraakt. Wij konden aan zijn ontlasting zien dat hij kort ervoor nog zelf-gevangen vis had gegeten dus hij kreeg ook gelijk vis van ons. Leo is niet alleen nieuwsgierig, hij is een genieter. Als je ziet hoe hij aan zijn eten kluift…!

Nettenslachtoffers

Lenja en Co hebben het naarste verhaal: het zijn ‘nettenslachtoffers’. Lenja is eind maart gevonden met een stuk visnet om haar nek, Co half april. Allebei op het strand van Texel. Het net heeft bij beide dieren een diepe wond in hun nek gesneden. Ze moeten al geruime tijd eerder in het touw verstrengeld geraakt zijn, toen ze wat kleiner waren. Lenja is een rustig dier. Je zou haar bijna lief kunnen noemen. Co is heel anders. Zodra hij zich wat beter begon te voelen, merkten we het al: dit is een felle. Hij presteerde het binnen een week zelfs om over een muurtje heen te klimmen!