Emotioneel en intens, zo kan ik best afgelopen week beschrijven. Het was mijn vrije dag, woensdag, toen ik gebeld werd. “Er ligt een levende bultrug op een zandplaat vlakbij de Razende Bol”. Het was nog afgaand water, dus het dier zou het alleen maar moeilijker krijgen. Ik heb meteen mijn collega’s op Ecomare gebeld, mijn fototoestel gepakt en weg was ik.

De bultrug op woensdag: het water komt op (foto Salko de Wolf)

Ademloos

Toen ik het dier in de verte zag liggen, was ik even ademloos. Wat een prachtdier. Ik ben fotograaf, maar ook dierverzorger. Frustrerend. Ik kon niets dan alleen foto’s maken en dat heb ik gedaan. De bekende walvisdeskundigen van NIOZ en Imares waren natuurlijk ook meegevaren. Er werd besloten om op hoog water te wachten. Een goed besluit, zo staat het in de literatuur en met een prima verloop: Het dier bevrijdde zichzelf.

Poging tot redding

Helaas zwom hij de verkeerde kant op en belandde op een bijna onmogelijke plek op de zandplaat. Kenners gaven aan dat de walvis wel vreemd gedrag vertoonde. Ondertussen was het hoog water geweest en moesten we vanwege afgaand tij en invallende duisternis vertrekken. Er was nog een kleine hoop op dat het dier zich met de volgende vloed weer zou bevrijden.

Donderdagochtend ademt ze nog (foto Salko de Wolf)

Nog een poging

De ochtend daarna toonde de bultrug weinig teken van leven. Het dier leek opgegeven. In de avond veranderde dat: De bultrug kwam in beweging en leek opeens erg levendig. Met de KNRM werd een grootscheepse reddingspoging in barre omstandigheden ondernomen. Het mocht helaas niet baten. In opdracht van het ministerie constateerden 2 dierenartsen de dag erna dat de bultrug ondraaglijk leed. Euthanasie was voor hem de enige diervriendelijke oplossing.

Verdriet en respect

Als een walvis op het droge komt, perst hij met zijn eigen gewicht op zijn organen, zoals zijn longen. Zijn huid droogt uit en het dier verzwakt langzaam met de dood tot gevolg. Na een bepaalde tijd is dat verblijf op het droge dodelijk, zelfs als het dier dan het water in wordt gesleept. Het is dan een langzame dood. Gelukkig blies hij zondagochtend zijn laatste adem uit. : Een opluchting. Ik heb groot respect voor mijn collega’s en voor jongens van de KNRM. Voor mijn directeur en de burgemeester. Zij hebben ervoor gezorgd dat een dier dat stervende was niet onnodig nog een keer de marteling van verplaatsen hoefde te ondergaan, puur alleen voor de publieke opinie. Hulde.

Salko zit op een boot foto’s van Johanna te maken (foto Marc Plomp)

Nieuws uit de opvang

De zeekoet in de vogelopvang is sterk en rustig genoeg om gewassen te worden. Verder is er nog een jonge grijze zeehond binnengekomen.