Wij hebben een grote inloopvriezer en die hebben we hard nodig. Hij is grotendeels gevuld met tientallen pakken vis, maar er staan ook emmers zalmpap in. Dit gebruiken we voor de huilers – heel jonge zeehonden die nog afhankelijk zijn van moedermelk – en voor zeevogels. Wat zalmpap is en hoe het gemaakt wordt, is ons laatst uitgelegd door de fabrikant. Best interessant!

Restproduct

Er wordt een hoop zalm gegeten in Nederland, meestal in de vorm van filet. De producent van zalmfilets koopt de zalmen in Noorwegen, waar alleen de ingewanden worden verwijderd. In Nederland wordt de vis gefileerd. Daarbij blijven de graten, kop en vinnen over. Daar zit nog een hoop vlees aan. Dit restproduct is de basis van onze zalmpap.

Enzymatische splitsing

De eetbare onderdelen van de zalmresten worden gescheiden van de oneetbare met behulp van enzymen. Deze splitsen de eiwitten van de zalm in kleinere stukken. De eiwitten en vetten komen los van de graten en zijn te verdelen in drie fracties: oplosbaar eiwit, onoplosbaar eiwit en vet. Veel vet, want zalm is een vette vis.

Heel vet

Zeehondenmelk bevat wel 45 % vet. Om dit te vervangen, hebben we dus ook een heel vet product nodig. Vroeger gebruikten we er speciale melkpoeder voor, maar zalmpap werkt beter. De opvangcentra hebben de groei vergeleken van zeehondenpups op de melkvervanger en op zalmpap en daarbij kwam zalmpap er beter uit. Het is nog goedkoper ook en, omdat het een restproduct is, duurzaam. Driedubbel winst dus! Inmiddels gebruiken alle Nederlandse zeehondencentra zalmpap voor huilers.

Ook voor zeevogels

In onze zalmpap zijn de drie eetbare fracties gemengd. De eiwitten zijn als het ware voorverteerd door de enzymen, waardoor de pups ze goed kunnen opnemen. Verzwakte zeevogels, zoals zeekoeten en alken, geven we ook zalmpap. Als ze niet zelf eten, is het een prima volwaardige voeding om ze mee op krachten te helpen. Zowel de zeehondenpups als de vogels krijgen de zalmpap via een slang in hun maag toegediend.