Op het moment dat ik dit schrijf, zorgen we voor elf jonge zeehonden in de opvang. Hiervan zwemmen er negen in een buitenbassin. Twee verblijven nog binnen, in de quarantaine. Een paar ervan hebben een bijzonder verhaal, daar wil ik in dit weblog eens over vertellen.

Bella, net in de opvang

Kajak

Zeehond Kajak springt er voor mij wel uit met zijn geschiedenis. Hij werd op 23 juli gered door twee zeekanoërs, die hem in hun boot naar de kant hebben gebracht. Toen ze hem vonden was hij helemaal uitgeput en hing hij aan een boei. Een jong zeehondje dat op het droge wou liggen, terwijl de kant en zandbanken kilometers van hem af waren. De eerste tijd in de opvang leek hij deze traumatische ervaring nog niet verwerkt te hebben. Hij was bijna bang voor water!

Angst overwonnen

We hebben Kajak de eerste weken echt moeten begeleiden bij het vertrouwen krijgen. We gingen dan zelf met onze laarzen in het badje staan, in ondiep water. Als we Kajak dan in het water legden, klampte hij zich vast aan onze laarzen. Heel aandoenlijk, maar niet bepaald handig voor een zeehond! Gelukkig sleet de angst vrij snel en inmiddels is er niks meer van te merken. Kajak heeft zelfs een tijdlang in het grote, diepe opvangbassin met de onderwaterramen naar het Zeeaquarium gezwommen. Hij heeft een heleboel bezoekers vermaakt met zijn capriolen voor het raam. Binnenkort brengen we Kajak terug naar zee en we twijfelen absoluut niet of hij zichzelf zal kunnen redden.

Heel licht

Bella is om een heel andere reden dan Kajak bijzonder: ze kwam op 1 september in de opvang en woog toen 9,8 kilo. Dat is echt uitzonderlijk licht voor een zeehond die toch minstens acht weken oud moet zijn. Om haar te helpen snel in gewicht toe te nemen, verblijft zij nog binnen. Daar hoeft ze weinig energie te besteden aan het op peil houden van haar lichaamstemperatuur en kan ze lekker groeien. Als ze zo’n 15 kilo weegt, verplaatsen we haar naar een buitenbassin.

Gebroken flipper

De derde die ik hier wil noemen is Pikachu. Dit jonge zeehondje kwam met een heel dikke achterflipper binnen. Waarschijnlijk is hij gebeten en is het daarna gaan ontsteken. De dierenarts ontdekte dat er ook een breuk in die flipper zat. Dat heeft ertoe geleid dat één kootje is afgestorven. De dierenarts heeft het kootje laatst verwijderd. Gelukkig kan Pikachu alsnog prima zwemmen. Hij blijft nog een tijdje om te herstellen en aan te sterken, maar ook hij zal uiteindelijk teruggaan naar zee.