Het gekwaak is niet van de lucht in het voorjaar! In elke sloot of plas in Nederland zijn wel kikkers te vinden. De grootste lawaaimaker is de groene kikker, een soort die algemeen voorkomt. Ook op Texel, hoewel dat niet altijd zo geweest is.

Niet op Texel

Niet alle dieren die in Nederland voorkomen, leven ook op de eilanden. Toen Texel nog aan de rest van Nederland vastzat, duizenden jaren geleden, konden alle dieren hier gewoon naartoe lopen. Dieren die toen niet voorkwamen in het gebied en niet op eigen kracht de zee over kunnen steken, komen nu niet op Texel voor. Dit geldt bijvoorbeeld voor de vos, mol, eekhoorn, hert en ree. Op Texel leven zelfs helemaal geen reptielen.  Groene kikkers kwamen hier wel voor, maar zijn halverwege de vorige eeuw door een aantal koude winters op rij uitgestorven. Daarna is de soort opnieuw geïntroduceerd op Texel. En nu kun je hier weer overal van een kwaakconcert genieten.

Afhankelijk van water

Wie ons mooie land uitscheldt voor een kikkerland, bedoelt daar meestal niet veel goeds mee. Maar met het vele zoete water is Nederland letterlijk een kikkerland: uitermate geschikt voor amfibieën zoals kikkers en salamanders. Amfibieën zijn afhankelijk van water. Ze leggen er hun eieren in, brengen er hun larvale stadia door en veel soorten zijn ook na de metamorfose vooral in het water te vinden. De metamorfose is een kenmerk van de amfibie: dieren die tot deze groep horen komen als waterdier, met kieuwen, uit het ei. In een aantal fases ontwikkelen ze zich tot een dier dat ook op het land kan leven en dat lucht ademt met zijn longen. Een intrigerend proces!

Padden

Padden zijn ook amfibieën. Ze zijn eenvoudig te onderscheiden van kikkers als je ze ziet voortbewegen: een pad loopt, een kikker springt. De huid van een pad is minder glad dan die van een kikker en er zitten bobbeltjes op. Op Texel komt de rugstreeppad veel voor. Ook deze soort laat behoorlijk van zich horen in de paartijd. De verder in Nederland algemeen voorkomende gewone pad, heeft Texel nooit bereikt.