Onlangs bezocht John de Boer met zijn partner Ecomare. Hij kwam voor de dieren en de tentoonstellingen, maar vooral voor Rob. De Boer heeft Rob namelijk als jonge zeehond meermalen in zijn armen gehad en naar de opvang gebracht. Uiteindelijk zorgde hij er in 1994 voor dat Rob werd opgenomen in de vaste groep gewone zeehonden van Ecomare.

Schipper De Boer

John de Boer is voor de meeste mensen in de zeehondenwereld een bekende. Hij is de voormalig schipper van De Harder, het schip van het ministerie van LNV dat in het oostelijke deel van de Waddenzee toeziet op de naleving van het waddenbeleid. In de tientallen jaren dat hij deze functie vervulde heeft hij vele hulpbehoevende zeehonden naar de Zeehondencrèche in Pieterburen gebracht. Zo ook Rob.

Robs jeugd

Rob heeft als jonge zeehond in een Zweedse kinderfilm gespeeld. Welke film het is, is niet bekend. Na de opnames is Rob in zee vrijgelaten, maar daar kon hij niet aarden. Rob was erg aan mensen gehecht geraakt en hij zocht ze dan ook op. Hij belandde in een Duits plaatsje aan de Oostzee, waar hij een bekendheid werd. Mensen schijnen hem zelfs wel eens in een winkelwagentje vervoerd te hebben! Er waren bewoners die zich om hem bekommerden, maar op een gegeven moment begon hij voor overlast te zorgen. Hij trok netten kapot en vissers wilden hem afschieten. Hij moest er dus weg.

Opgevangen

Omdat Duitse opvangcentra Rob niet wilden opvangen, werd de Zeehondencrèche in Pieterburen benaderd. Na een aantal vruchteloze pogingen van medewerkers van het centrum om hem te vangen, deden deze een beroep op John de Boer. Hem lukte het wel Rob te pakken en ze brachten hem naar Pieterburen.

Twee keer uitgezet

Rob is door de Zeehondencrèche twee keer terug gebracht naar zee, een keer op de Eems en een keer in Zeeland. Beide pogingen mislukten: Rob kwam aan land en zocht de mensen op. Hij moest steeds weer worden opgevangen. Vanuit Zeeland belandde Rob op Texel en toen John de Boer ervan hoorde, adviseerde hij Ecomare om hem in de vaste groep op te nemen.

Rob de vader

Tot zo’n tien jaar geleden werden er in de vaste groep zeehonden nog jongen geboren. Zij werden, als ze groot genoeg waren, naar zee gebracht. Rob was de vader van een flink aantal van deze jongen. Sinds het verboden is om de jongen vrij te laten, is Ecomare gestopt met de geboortes en krijgen de zeehondenmannen de prikpil.

Oude man

Rob is inmiddels echt een oude man! In de natuur worden zeehonden zo’n 25 jaar oud, bij Ecomare is 35 geen uitzondering. Grijze zeehond Bram overleed op 45-jarige leeftijd, dus om dat te evenaren heeft Rob nog wel even te gaan. Afgezien van een blind oog, is Rob gezond. Hij is zijn wilde haren inmiddels wel kwijt, maar kan nog zichtbaar genieten van vis, zon en zwemmen.