“Ik heb een rare lange vis gevonden” zei Arjen van Opstal. Hij ging er mee naar de receptie van Ecomare. “Hij lag bij Paal 17 op het strand en ik heb hem maar meegenomen in de laadbak van mijn shovel. Het lijkt wel een paling!” Het was inderdaad een dode paling, maar dan wel een grote, 75 centimeter lang en polsdik!

Arjen van Opstal toont de aangespoelde paling (foto Sytske Dijksen)

Onderweg naar het oosten

Aan de zilverwitte buik en de grote ogen kun je zien dat het een blankaal is. Na zes tot dertig jaar in het zoete water of het kustgebied te hebben geleefd veranderen palingen van vorm en kleur, als voorbereiding op hun reis naar de Sargassozee om zich voort te planten. Ze trekken dan naar open zee. Na verloop van tijd eten ze niet meer en verdwijnt zelfs het darmkanaal! Ze zwemmen naar de Sargassozee, planten zich daar voort en keren nooit meer terug.

Beschermd dier

Deze blankaal moet een vrouwtje zijn. Mannetjes worden niet groter dan 50 cm. In de Noordzee is de vis waarschijnlijk met de zandsuppletie bij de Texelse kust terechtgekomen. Normaal vind je ze niet op het strand. De vis is naar het zeeinstituut NIOZ op Texel gegaan voor onderzoek. Omdat ze zo in aantal achteruitgaan zijn palingen tegenwoordig beschermde dieren.

Meer weten?

Lees hier meer over paling.