De Nederlandse zeehondencentra zijn een gezamenlijke werkwijze overeengekomen. Voor Ecomare is het geen grote verandering omdat de zeehondenopvang op Texel al volgens de principes van het akkoord werkt. In het eerste Zeehondenakkoord dat vandaag is ondertekend, staat dat de zeehondenopvang met de inzet van zeehondenwachters wordt geprofessionaliseerd en dat zeehonden alleen nog onder bepaalde voorwaarden worden opgevangen. Strandgangers die een zeehond in problemen zien, kunnen bellen met een meldpunt. Een zeehondenwachter zal het dier observeren en uiteindelijk besluiten de zeehondencentra of het dier wordt opgevangen. Op Texel hebben de dierverzorgers van Ecomare de rol van zeehondenwachter. 

Betrokkenen

Het Zeehondenakkoord is tot stand gekomen onder leiding van burgemeester Tineke Schokker van Vlieland. Ondertekenaars van het akkoord zijn minister Schouten van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV), gedeputeerde Staghouwer (provincie Groningen) namens de kustprovincies, de zeehondencentra en vrijwilligersorganisaties en de gemeenten in het waddengebied. Het ministerie van LNV en de kustprovincies stellen voor de komende vier jaar 1,2 miljoen euro beschikbaar voor het opleiden van zeehondenwachters, onderzoek en communicatie. Het Zeehondenakkoord is vandaag tijdens een online-bijeenkomst ondertekend.

Citaten

Minister Schouten: “Ik ben blij dat Tineke Schokker samen met alle andere betrokkenen dit breed gedragen akkoord voor elkaar heeft gekregen. Het gaat goed met de zeehond in het Nederlandse kustgebied. De populatie is gegroeid van zo’n 500 in 1980 naar 15.000. Een succes waar we trots op mogen zijn en waar we op voort kunnen bouwen. Met het nieuwe akkoord krijgen zeehonden meer ruimte om hun natuurlijke gedrag te vertonen. Dat moedig ik ten zeerste aan.”

Burgemeester Schokker: “Ik wil vooral de zeehondencentra en vrijwilligersorganisaties bedanken dat ze zich zo voor deze nieuwe aanpak hebben ingezet en dat er vertrouwen is samen verder te gaan. Nu is het belangrijk dat de toeristen en strandgangers ook gaan begrijpen dat gestrande zeehonden vaak het beste met rust gelaten kunnen worden. De boodschap is: zie je een zeehond in problemen, bel de zeehondenwachter”.

Gedeputeerde Staghouwer: “Ik zie er naar uit om, namens de vijf kustprovincies, de samenwerking op te pakken in de uitvoering van dit Zeehondenakkoord, voor een goede toekomst voor de zeehond in ons kustgebied.”

Handelingskader

Het Zeehondenakkoord brengt een eenduidige en zorgvuldige manier voor het opvangen van zeehonden in het Nederlandse kustgebied. Zeehondencentra, vrijwilligersorganisaties en zeehondenwachters bepalen volgens het nieuwe ‘Handelingskader zeehondenopvang’ of een dier wel of niet opgevangen moet worden. Getrainde zeehondenwachters gaan zieke of verweesde zeehonden eerst observeren, in de meeste gevallen minstens 24 uur. Vervolgens besluiten de zeehondencentra of het dier wordt opgevangen. Zo krijgen moederzeehonden langer de kans om verloren pups terug te vinden en is er meer tijd voor zieke dieren om in hun natuurlijke omgeving te herstellen. Het Handelingskader is gebaseerd op het advies van de Wetenschappelijke Adviescommissie Zeehondenopvang uit 2018.

Om het Handelingskader goed uit te voeren worden zeehondenwachters opgeleid. De betrokken partijen zetten daarvoor een gezamenlijke opleiding op. Burgers in de omgeving van de stranden krijgen extra informatie over de nieuwe aanpak om zeehonden zo veel mogelijk met rust te laten. Het akkoord loopt tot 1 januari 2028 en wordt na vier jaar geëvalueerd.

Ondertekenaars

De zeehondencentra die het akkoord hebben ondertekend zijn: Stichting A Seal, Centrum voor Zeezoogdierenzorg, Stichting Texels Museum (Ecomare), Stichting Zeehondencentrum Pieterburen, Stichting Zeehondenopvang Eemsdelta, Stichting Zeehondenopvang Terschelling, Stichting Eerste Hulp bij Zeehonden en Stichting Reddingsteam Zeedieren Nederland.

De volgende partijen hebben, middels een verklaring, aangegeven het akkoord te steunen: Staatsbosbeheer, de Coalitie Wadden Natuurlijk, Stichting Het Zeeuwse Landschap en Stichting Dierenlot.