We zorgen op het moment voor twee gewone en drie grijze zeehonden in de opvang. Eentje springt er voor mij wel uit: grijze zeehond Droppie. Wat een aandoenlijke zeehond is dat! Het is er eentje met een verhaal. Een naar verhaal, maar we hebben goede hoop op een positieve afloop.

Verstrikt

Droppie werd op 22 april gevonden op het strand. Ze had een groot stuk visnet om haar nek, dat flink in haar huid zat ingesneden. Het zag er behoorlijk dramatisch uit. De wond was vuurrood, bloedde een beetje en er kwam pus uit. Gelukkig waren er geen vitale delen geraakt. De dierenarts sneed het net los en schreef haar pijnstillers, antibiotica en een ontwormingskuur voor.

Anderhalf jaar oud

Bij binnenkomst woog Droppie 35,5 kilo. Vanwege haar formaat denken we dat ze in de winter van 2018 geboren is. Voor een grijze zeehond van zo’n anderhalf jaar oud weegt ze veel te weinig. Ze had de eerste dagen in de opvang dan ook erg weinig energie. Toch wilden we haar graag snel naar een buitenverblijf verplaatsen. Frisse lucht en zon zijn namelijk goed voor het genezingsproces van een wond.

Snel naar buiten

Op dag twee at Droppie al van de aangeboden haringen en op de derde dag hebben we haar naar een buitenbassin verhuisd. Nog wel met een warmtelamp, die we de eerste dagen ook overdag lieten branden. Droppie lag veel te rusten op het droge, maar van ons moest ze af en toe toch zwemmen. Even de wond schoonspoelen!

Beter

De medicijnen en de tijd doen hun werk: er komt geen pus meer uit de wond en hij begint mooi roze te worden. Hieraan is te zien dat de wond aan het helen is. Ook het ontwormingsmiddel hebben we niet voor niks gegeven. Droppie bleek behalve longwormen ook een grote lintworm te hebben, die ze dankzij het medicijn dood uitpoepte. Bah!

Verharen

Inmiddels is Droppie verhuisd naar de laatste fase, met een groter bassin. Hier krijgt ze wat meer beweging. Bovendien wordt het water in dit bassin constant gefilterd. Zo zijn we er zeker van dat ze met haar wond steeds in schoon water komt. Ze ligt nog steeds graag op de kant, maar dat komt misschien ook doordat ze verhaart. Dat is op de foto goed te zien. Op haar rug heeft ze haar oude vacht nog, terwijl ze van voren mooi fris grijs is. Droppie zal nog een poosje bij ons moeten blijven. Tegen de tijd dat we haar naar zee kunnen terugbrengen, verwacht ik dat het een fraaie zeehond is met een litteken alsof ze een ketting draagt. Tot die tijd geniet ik van haar, want ze is echt een Droppie!