Onze oudste zeehond, Bram, is niet meer. Bram is 45 jaar oud geworden, een uitzonderlijk hoge leeftijd voor een zeehond. Al sinds 1974 verbleef deze vrouwelijke grijze zeehond bij Ecomare. Ze was nieuwsgierig, niet snel bang en altijd in voor iets nieuws. We zullen haar zeker missen!

Grijze zeehonden

Bram zwom, samen met groepsgenoten Fokje, Annie en Betty, in het verblijf van de grijze zeehonden. Het is een vrouwengroep, maar Bram had een mannennaam. Dit kwam doordat ze een nogal grote kop had toen ze jong was. In eerste instantie werd daardoor gedacht dat ze een mannetje was.

Zwaargewicht

Bram woog naar schatting zo’n 135 kilo. Ze gooide haar gewicht wel eens in de strijd als ze iets moest wat ze spannend vond. In haar dossier staat het volgende verhaaltje hierover:
“Toen we een bloedmonster van Bram moesten afnemen en we haar daarvoor in een kist wilden hebben, ging ze in de aanval. Ze maakte zich groot en liet zich bovenop de kist vallen. Van de kist is niet veel overgebleven.”

Eigenzinnig

De dierverzorgers hebben duidelijke regels bij het voeren. De verzorger staat op het strandje, de dieren blijven in het water. De grijze zeehonden weten dat ze geen vis krijgen als ze op het strandje klimmen. Bram hing altijd met haar voorflippers op de rand van het strandje, terwijl ze op haar achterflippers op de bodem van het bassin stond. Als de voeremmer leeg is, kloppen de dierverzorgers op de onderkant ervan. Dit is het teken voor de dieren dat er geen vis meer in zit. Alle zeehonden zwemmen dan weg, maar Bram bleef vaak gewoon hangen. Ze bepaalde zelf wel wanneer ze wegging!

Gemis

Bram was het meest dominant in de groep grijze zeehonden. Ze hoefde haar dominantie de laatste jaren niet meer te bewijzen; haar groepsgenoten betwistten haar positie niet. De laatste tijd ging haar gezondheid helaas hard achteruit. Uiteindelijk hebben de dierverzorgers in overleg met de dierenarts moeten constateren dat ze ‘op’ was. Op vrijdag 6 september heeft de dierenarts Bram in het bassin laten inslapen. We hebben er allemaal vrede mee, maar dat neemt niet weg dat we haar nu al missen.