In de natuur is het geboorteseizoen van de gewone zeehonden begonnen. Het kan dus weer druk worden in de opvang met jonge dieren die in de problemen zijn gekomen. Als nieuwe dierverzorger bij Ecomare ga ik dit voor het eerst meemaken. Ik ben in april begonnen bij de dierverzorging. Mijn collega’s hebben mij in korte tijd wegwijs gemaakt in alle taken die bij het werk horen. In de drie maanden dat ik er ben heb ik heel wat indrukken opgedaan. Heel bijzonder vond ik het ophalen van de eerste huiler: gewone zeehond, Rohan.

Komen en gaan

Toen ik begon in april hadden we 14 jonge zeehonden in de opvang. Ze zijn inmiddels allemaal weer terug naar zee. Ik was erbij toen twee grijze en drie gewone zeehonden terug mochten. Ik vond het bijzonder de gezonde dieren weg te zien zwemmen, een leven in de vrije natuur tegemoet. Juist hiervoor wilde ik bij Ecomare werken. De laatste twee die terug konden waren Doxy en Hein. Hein was al sinds januari bij ons, Doxy is de eerste zeehond die ik heb zien binnenkomen én vertrekken.

Hein

Hein, een gewone zeehond, kwam op 9 januari bij ons binnen met ontstoken ogen en een verwonding in zijn nek. Hij woog maar 22,3 kg, veel te weinig voor een halfjaar-oude zeehond. Veel gewone zeehonden die wij opvangen hebben last van longworm, maar bijzonder aan Hein was dat zijn longen schoon waren. Geen longworm dus. Zijn ogen en de nekwond genazen voorspoedig, maar hij tobde wel met een ‘schouderblessure’. Zoals gezegd, is hij inmiddels genezen verklaard en zwemt hij weer in zee.

Rohan

Rohan is een vrouwtje gewone zeehond. Toen ze werd gevonden, lag ze bij een steiger aan de wadkant van het eiland. Het was best moeilijk om haar te pakken, omdat het nogal slikkerig was. Toen dat eindelijk lukte, zagen we dat ze nog een stuk navelstreng aan haar buik had hangen. Ze was dus echt pasgeboren. Verder zag ze er goed uit, dus wij vermoedden dat haar moeder in de buurt was. Daarom hebben we haar teruggelegd op een plek waarvan wij dachten dat het rustig zou zijn, niet ver van waar wij haar vonden.

Wel of niet opvangen

Wij hebben een bord in de buurt geplaatst om mensen te vragen op afstand te blijven. Maar de volgende dag zagen wij dat het er toch te druk was. De moederzeehond zou, als ze al in de buurt was, onder deze omstandigheden niet naar de pup toe te gaan. Dat is best een dilemma. We konden de jonge zeehond niet daar laten, met al die mensen en honden in de buurt. Daarom hebben wij haar meegenomen. Ook zulke beslissingen horen bij mijn nieuwe functie als dierverzorger.

Het is inmiddels een week verder. Rohan groeit goed op een pap van zalm. Voor mij is dit een prachtig begin!